دهلی با جمعیتی حدود 16 میلیون نفر به عنوان دومین شهر بزرگ هند شناخته شده و به دلیل شروع شهرنشینی در آن( قرن6) از قدیمی ترین نواحی مسکونی دنیا نیز به حساب می آید. این شهر، در زمان حکومت بریتانیا جزء ایالت پنجاب به حساب می آمده که در سال 1992استقلال خود را اعلام کرد اما دارای فرهنگ و تاریخ مشترکی با ایالت پنجاب و دوآب دارد.
این شهرپس از هر بار ویرانی که تعداد آن ها به 11 مرتبه می رسد، مجدادا ساخته شده است.
جامعه سنتی و مدرن،هر دو در این شهر به چشم می خورد. مذاهب،فرهنگ ها و قومیت های مختلف در دهلی وجود دارد که هندو، اسلام و سیک در این شهر بیشتر از مذاهب دیگر دیده می شود. دهلی، هندوستان کوچک نیز نامیده میشود.
آب و هوای دهلی گرم و شرجی است و فصل بهار برای سفر به دهلی مناسب تر می باشد.
مسجد جامع دهلی که به آن مسجد جهان نما نیز گفته می شود، از زیباترین و بزرگترین مساجد هندوستان است. جما درهند به معنای جمعه می باشد، این بنا بین سال های 1644 تا 1658 به دستور شاه جهان و مقابل قلعه سرخ در قسمت دهلی قدیم ساخته شد.
تا دوران پایانی قرن بیستم عنوان بزرگ ترین و با شکوه ترین مسجد اسلام متعلق به این مسجد بوده است.
قرآنی که روی پوست آهو نوشته شده از جمله اشیای باستانی است که در این بنا وجود دارد. دو مناره این مسجد ۴۰ متر و ۱۳۰ پله دارند و ازمرمر سفید و سنگ ماسه قرمز ساخته شده اند. در محوطه پشتی این مسجد نیز چهار مناره کوچک قرار گرفته است.
این بنا دارای 35 پله و 3 دروازه بوده که دروازه شرقی برای ورود استفاده میشود. محوطه خارجی این مسجد 408 متر مربع است و میتواند بیش از ۲۵ هزار نمازگزار را در خود جای دهد.
رد فورت یا لعل قلعه(لعل در زبان هندی به معنی قرمز) یکی از جالبترین مراکز گردشگری در هند می باشد.
دستور ساخت این قلعه زمانی صادر شد که شاه جهان پایتخت خود را از آگرا به دهلی منتقل کرد. ساخت آن 9 سال طول کشید و در نهایت سال 1648 پایان یافت.
قلعه به شکل هشت ضلعی نا مرتب و در کنار رود یامونا قرار گرفته است که شامل بخش های مختلفیاز جمله که دروازه لاهور (اصلی ترین دروازه آن) می شود.
نهر بهشت (محل اقامت شخصی شاه ) یکی دیگر از بخش های این قلعه است که شاه در ایوان آن به تماشای رود یامونا میپرداخت. از دیگر بخش ها میتوان به دروازه فیل که مقابل آن دو فیل سیاه رنگ قرار دارد اشاره کرد.
این قلعه را معمولا با قلعه دیگری به همین نام در آگرا اشتباه می گیرند.
منار قطب (Qutub Minar)
منار قطب(الهام گرفته از منار جام افغانستان) ، با 5/72متر ارتفاع و 399 پله بلندترین بنای آجری دنیا به حساب می آیدکه در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
این بنا توسط قطب الدین ایبک در کنار مسجد قوة الاسلام در سال ۱۱۹۹ در جنوب شهر دهلی ساخته شده است.
منار قطب دارای پنج طبقه بوده و دربین هر دو طبقه ایوانی مدور قرار دارد که در هر کدام از آن دو کتیبه منقوش دیده می شود.
در صحن اصلی مسجد،ستونی فلزی وجود دارد که در برابر زنگ زدگی مقاوم بوده و طی سال ها حتی فرسوده هم نشده است.
این بنای باشکوه در سال 1931 در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هند با ارتفاع 42 متر واز گرانیت و سنگ ماسه قرمز ساخته شده است.
دروازه هند که در مرکز دهلی نو قرار دارد یاد بودی است برای 90 هزار سربازان هندی که در جنگ جهانی اول کشته شده اند و نام این سربازان بر دیوارهای آن حک شده است.
این بنای باشکوه معبدی بهائی است که در شرق دهلی نو قرار دارد و مادرتمای معابد هند محسوب می شود.
به معابد بهایی مشرق الاذکار(به معنی محل بر آمدن ذکر الهی) نیز گفته می شود که در حال حاظر معبد نیلوفر جدید ترین مشرق الاذکار است.
معماراین معبد فریبرز صهبا نام دارد که به خاطر طرح معماری شگفت انگیزش جوایز بسیاری را دریافت کرده است.
گل نیلوفر آبی منبع الهام این معبد بوده است. 3 گلبرگ در هر وجه ساختمان قرار دارد که به طور کلی دارای 27 گلبرگ میباشد.ب نا دارای 9 در ورودی بوده و گفته می شود که این معبد میتواند 25000 نفر را در خود جای دهد.
پروژه طراحی معبد 10 سال طول کشیده است و نهایتا در سال 1986 تکمیل می گردد.
مقبره، یاد بودی است برای ماهاتما گاندی(رهبر سیاسی و مذهبی هند) از سنگ مرمر سیاه و در وسط فضایی پارک مانند،کنار رودخانه یامونا ساخته شده است.
مقبره با الهام از ویژگی های بارز گاندی یعنی سادگی و صلح طلبی طراحی شده است.
در جلوی آن همیشه شعله ای از آتش به عنوان سمبلی از گاندی که برای استقلال هند همیشه تلاش کرده بود روشن است و از این جهت به او پدر ملت هند نیز گفته می شود.
مقبره در مکانی معروف به Raj Ghat ( جایی که جسد گاندی به خاکستر تبدیل گشت) واقع شده است.
معبد آکشاردام(به معنای خانه ی خدا) که به آن سوامینارایان هم گفته می شود، بعد از معبد آکشاردام در قندهار به عنوان بزرگترین معبد هندو شناخته شده است.
یوگیجی ماهاراج(چهارمین مقام روحانی هند) از سال 1982 قصد ایجاد این بنا را داشت ولی تا زمان مرگش موفق به ساخت آن نشد.
پس از وی، ماهاراج پراموخ سوامی جانشینش، تصمیم به ساخت این بنا گرفت وسر انجام معبد در سال 2005 بازگشایی شد.
بنای اصلی که ساخت آن در سال 2000 تکمیل شد ،تماما از سنگ ماسه قرمز راجستانی و مرمر کرم ایتالیایی ساخته شده است.
از قسمت های دیگر معبد می توان به باغ هندی با وسعت حدود 2هکتار و همچنین دریاچه نارایان ساوار در نزدیکی معبد که آب 151 رودخانه به آن می ریزد و هندی ها آن را دریاچه ای مقدس می دانند، اشاره کرد.