یکی از موضوعات جالبی که درباره ی صنعت حمل و نقل هوایی یعنی هواپیماها می تواند وجود داشته باشد این است که ایرلاین های داخلی ایران از چه مدل هواپیماهایی در ناوگان هوایی خود بهره می برند و تعداد و ویژگی های این هواپیماها چیست؟
یکی از ایرلاین های داخلی ایران که از سال 1372 فعالیت خود را آغاز کرده است ایرلاین کاسپین است. قطب اصلی این ایرلاین در فرودگاه مهرآباد قرار دارد و اکنون در ناوگان هوایی خود از هواپیماهای بوئینگ بهره می برد. با ما همراه باشید تا شما را بیشتر با ناوگان هوایی ایرلاین کاسپین اشنا کنیم.
شرکت هواپیمایی کاسپین در سال 1372 تاسیس شد و مجوز رسمی برای پروازهای خود را دریافت کرد. قطب اصلی این ایرلاین فرودگاه مهرآباد تهران است. در ابتدای کار این ایرلاین از هواپیماهای یاک 42 بهره می برد اما زمانی که اعلام شد استفاده از هواپیماهای توپولوف ممنوع است این ایرلاین مجبور شد تا هواپیماهای ناوگان هوایی خود عوض کند و دست به خرید هواپیمای بوئینگ بزند.
در نتیجه این ایرلاین توافقنامه ای مبنی بر خرید هواپیماهای بوئینگ 400-737 را امضا کرد تا به یکی از به روزترین و ایمن ترین ایرلاین های ایران تبدیل شود.
این ایرلاین نیز مانند تمام ایرلاین های دنیا برای میزان بار حمل شده ی مجاز هر فرد قوانینی دارد که بسته به مقصد سفر (داخلی و خارجی) متفاوت است.
در سفرهای داخلی هر فرد می تواند تا 20 کیلوگرم بار و در سفرهای خارجی تا 30 کیلوگرم بار را با خود حمل کند.
همچنین می تواند تا 4 کیلوگرم بار در یک ساک دستی به ابعاد 115 سانتی متر به داخل کابین ببرد.
هر ایرلاینی برای این که بتواند سفر راحت و ایمنی برای تمام مسافران فراهم کند قوانین سختگیرانه ای در خصوص نوع بار وضع می کند. ایرلاین کاسپین نیز از این قضیه مستثنی نیست. کالاهایی که موجب شود تا به مال و جان مسافران آسیب برسد در این ایرلاین ممنوع است. از این دسته کالاها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کالاهای نامبرده در بالا باید بسته بندی شده و درون چمدان قرار بگیرند و به قسمت بار هواپیما تحویل داده شوند.
مسیرهای پروازی خارجی دیگر این ایرلاین از کرمان به نجف، شیراز به استانبول و از چابهار به مسقط و دبی است. اما بیشتر فعالیت و فروش بلیط هواپیما کاسپین مربوط به پروازهای داخلی می باشد.
به طور کلی ایرلاین کاسپین از 2 شرکت هواپیمایی زیر هواپیماهای مورد نیاز خود را تهیه کرده است:
شرکت هواپیمایی بوئینگ آمریکا توسط ویلیام بوئینگ پایه گذاری شد. ویلیام بوئینگ ابتدا کارخانه ی تولید الوار راه اندازی کرد اما بعدها به دلیل علاقه ای که به هواپیماها داشت کارخانه ی خود را به کارخانه ی تولید قطعات و سپس ساخت هواپیما تغییر داد.
جالب است بدانید که شرکت بوئینگ کنونی همان شرکت بوئینگی نیست که ویلیام بوئینگ پایه گذاری کرد. این شرکت در واقع پس از جنگ جهانی و برای حفظ برتری امریکا در اسمان با شرکت مک دانل داگلاس ترکیب شد تا پروژه های بزرگ تر را دنبال کنند.
پس از این ادغام نام بوئینگ برای این شرکت و محصولاتش انتخاب شد با این حال مدیریت ان به مدیریت مک دانل داگلاس داده شد.
هواپیمای بوئینگ 737 از هواپیماهای موفق بوئینگ است که با این که در زمان بحران مالی گسترده ی جهانی وارد بازار شد اما توانست فروش خوبی را به دست بیاورد. حتی میزان فروش آن از رقیب خود یعنی ایرباس بیشتر هم شد.
پیکر این هواپیما 30.5 متر طول، 11.3 متر ارتفاع دارد و فاصله ی بین دو نوک بال این هواپیما از هم 28.4 متر است. این هواپیما میتواند به حداکثر سرعت 84 ماخ یعنی 890 کیلومتر بر ساعت برسد و محدوده ی پروازی بیش از 4688 را دارا است.
هدف از ساخت این هواپیما طی مسافت های کوتاه برد بوده گرچه که برای فواصل طولانی نیز مدل هایی را در خانواده ی خود دارد. بسته به کلاس پروازی این هواپیما می توان از 130 نفر تا 189 نفر را در ان جای داد.
در ناوگان هوایی کاسپین نیز از این مدل ایرلاین وجود دارد.
شرکت مک دانل داگلاس امریکتای در اصل از ترکیب دو شرکت مک دانل داگلاس و بوئینگ ایجاده شده است تا پروزه های خود را هر چه بهتر پیش ببرد. این شرکت زمانی که در اوج شکوفایی خود بود توسط مقامات امریکایی برای حفظ برتری هوایی با شرکت بوئینگ ترکیب شد و با اینکه سهام مک دانل داگلاس در ان زمان سه برابر سهام بوئینگ به فروش می رسید با این حال نام بوئینگ را بر این شرکت جدید و حتی بر پروزه های در حال ساخت مک دانل داگلاس نهادند اما در نهایت مدیریت را به مدیر مک دانل داگلاس سپردند. (و دلیل موفقیت مک دانل داگلاس مطمئنا مدیر ان بوده نه نام شرکت)
در ناوگان هوایی کاسپین نیز یک مدل از هواپیماهای این شرکت هواپیماسازی، قبل از ادغام، وجود دارد.